LA BROTA STASON
(da una poesia di Arpalice Cuman Pertile)
Da babin a m’instizéva/ par ste tèmp cu m’intristéva:/A sè curz mè e tè Inveran/Che da t’as tè acvà in parson, /in stì dè che i pè eteran,/cun stè capar d’brota stason,/ sèza fiur, poca verdura,/ tota morta la natura!/Un sènt piò canté l’uslèt,/ u s’mor ‘d frèd tot i purèt!…/Parò alora uj’era ‘d nona, la su fola/no a sintì vsèn a l’irola…./ e pu dop , sicur, uj’èra Nadél,/ e prèm dl’an, la Befana e carnuvél:/i caplet, mandarèn , al fartèl, castagnoli e tènt righèl!…/Frèd inveran, va là a t’pardon, se…t’fé gvinté piò bon al parson!
Alfonso Nadiani
